Elmy in Moldavië

Chisinau 10 juni 2009

Beste mensen,

Het is hier al weer warm, zo vroeg op de morgen, voor jullie nog geen 8.00 uur in Nederland.
Hoe is het hier om als moeder, haar dochter te bezoeken in Chisinau?
Ik vind het erg fijn, leuk en heel bijzonder om te zien waar Alida vertoeft en met wie ze daar allemaal leeft. Alida praat vloeiend Roemeens en Engels door elkaar. Daarnaast vertaalt Alida voor mij ook nog het één en ander in het Nederlands.

Ik heb een goede reis gehad naar Chisinau. Op Schiphol had ik 15 min vertraging, waardoor ik in Boedapest moest rennen om het tweede vliegtuig te halen. Op het nippertje is dat gelukt!
Vanuit het tweede vliegtuig, wat veel lager vloog dan het eerste vliegtuig, kon je heel goed door een wolkendek in een soort ijslaag het landschap zien, veel dunbevolkter dan bij ons.
In Boedapest werden we door, met mondkapjes aan, douanepersoneel nog goed bekeken.
Na mijn koffer gevonden te hebben met zo’n flitsende sticker van de EO, liep ik naar de uitgang en zag daar een wuivende Alida boven vele hoofden uitsteken. Samen hebben we een taxi uitgezocht. Waarna we eerst hebben onderhandelt wat het ging kosten. (volgens Moldaven van OM kon het nog goedkoper) De taxi bracht ons naar het OM woon/slaaphuis, via hobbelige en onbelijnde wegen waar de auto’s elkaar ook rechts inhaalde.

Na Alida overladen te hebben met lekkernijen / post / lectuur / kleding en extra’s, had ik het helemaal gehad. Ik had micraine. Ik ben dan ook zondags niet naar de kerk geweest.

Het is leuk om de vele vriendinnen en vrienden van Alida te ontmoeten.
Veel mensen herken je van de foto’s. De OM huizen zijn lekker ruim. (Moet ook wel als je met zovelen bent.)
In de tuin staan diverse fruitbomen, zoals: een appelboom, een pruimenboom, en ook de druiven beginnen al te groeien. Nu is het volop kersentijd, het smaakt goed en er staat een trap tegen de boom, dus we kunnen zelf plukken. De kersenboom wordt steeds roder, maar toch zijn de kersen iets minder donker rood dan wij gewend zijn.

Het huis waar Alida woont, staat aan een weg waar ook (buurt-) busjes langs rijden. Je kunt zo aan de weg staan om op een busje te wachten, en ze gaan regelmatig.
In de bus betaalt ieder met 3 Lei. ( Er zijn briefjes met 1-5-10-20-50-10-200 lei)
Het is grappig om te zien dat de bus elk moment stil kan staan om iemand in of uit te laten stappen ( geen haltes) en om te zien al dat wisselgeld wat vaak over je schouder wordt doorgegeven, een gefladder van briefjes.
Dit ervaarde ik toen we maandag een dagje naar Chisinau gingen.
In de stad zie je ook veel trolleybussen, á 1 Lei p.p. en veelal overvol.
Chisinau kent vele parken met ook veel mooie perkjes met vetplantjes en cactussen vooral aan de rand van een park.
Veel mensen zie je met een stalletje spullen verkopen aan de weg en ook in een soort V&D zitten veel ‘eigen’ bedrijfjes. En er is een Mac Donald waar de koffie goed smaakt.
Je kunt zomaar langs de weg in de stad voor 1 Lei je laten wegen.

Dinsdag was een teammeetings dag in Orhei, ruim een uur rijden (ook weer over bijzondere wegen en met OM’s eigen bijz. busje, hobbel de bobbel), ten noorden van Chisinau.
Daar kwamen al de mensen (ruim veertig) die in Moldavië werken voor OM, inclusief vele kinderen. Het was een ontmoeting met zang, gebed en afscheid van een Braziliaans gezin. We hebben veel gewandeld met veel klimmen en dalen, naar een picknick plaats, waar we ook een bbq(tje) hielden. Daar stond ook een waterput waar (door de Moldaven) gretig gebruik van werd gemaakt, terwijl de anderen uit flessen dronken. Als het buiten een tuin staat is zo’n waterput voor iedereen! De natuur was hier erg mooi en bergachtig met vele bloementjes. Het was wel erg warm, maar het was te doen onder de bomen.

‘s Avonds zaten we tot laat buiten, (er is gelukkig de hele dag wel wind.)
Toen ik naar bed ging, (in het huis erachter, in de kelder, op een koele en aardig donkere kamer met 4 stapelbedden) zag ik in het donker een beest op het bovenbed. Met een papieren zakdoekje pakte ik het snel op en kneep erin, maar het kraakte anders dan ik gewend was. Toen ik gauw naar de wc ging zag ik dat het een groen kikkertje was i.p.v. een spin. Voordat ik op het idee kwam om een foto te maken had ik hem al doorgetrokken.

Woensdag, gingen we naar het gebouw met het blauwe dak, het Missioncenter.
Daar hadden ze een maandelijkse vergadering, waarbij iedereen terugkwam vanuit het hele land. We hebben een soort spel gedaan waarbij er allemaal foto’s in het midden op de grond lagen. We moesten voor onszelf een foto uitzoeken wat bij je paste. Hierna deelde we in de groep en met je buurman/-vrouw hoe je je op dat moment voelde.

Alida en ik hebben hierna meegewerkt in de keuken om de lunch voor te bereiden. Deze bestond uit rijst met kruiden en kip (stukken kip wat gekookt en nog uitgebeend moest worden). Stokbrood en een salade van witte kool en (kleine) komkommers en zout + olie. En het smaakte nog ook. Sommigen deden er nog mayonaise en tomatenketchup door.

Nu is het ’s middags en zit ik dit te typen. Het is buiten toch te warm om iets te doen!

Groeten, Elmy

Ps. Inmiddels ben ik al weer veilig in Nederland aangekomen, wie weet volgt er nog een logje over mijn belevenissen van de laatste dagen.