Challenge into Mission en alida is vandaag jarig!!

Donderdag was de officiële start van het trainingsprogramma van OM-Moldova. Het programma heet: Challenge into Mission (CIM), en in het Roemeens Provocare la Misiune (PLM) In het Nederlands zou je het kunnen vertalen met “de uitdaging van de zending”.

Het trainingsprogramma is bedoeld voor jongeren uit Moldavië en duurt 10 weken lang. Vaak zijn er een paar buitenlandse deelnemers. Dit jaar is dat een meisje uit Zwitserland, een jongen uit Denemarken en twee Roemenen. Nieuwe OM’ers worden meestal ook verwacht om dit programma te volgen, vandaar dat ik ook mee doe, samen met een meisje uit Oostenrijk (Michaëla) die net in januari hier is gekomen.

In deze eerste dagen verbaas ik me iedere dag weer hoe goed het programma in elkaar zit! Deze eerste week zullen we in Chisinau doorbrengen. Iedere dag hebben we een vol studieprogramma! Iedere ochtend is er een Bijbelstudie en worden er nieuwe dingen aangeleerd, soms praktisch, soms theoretisch. Zo staat er deze week EHBO, hoe geef je een getuigenis? en poppenspel op het programma. Er zijn 5 mensen die dit programma voor de tweede keer volgen. Zij zijn de leiders, en volgen gedeeltelijk een ander programma.

Vrijdag en zaterdag stond voor een groot deel in het teken van kennismaking. Zaterdag hebben we van 10 tot 7 uur in de buitenlucht door gebracht voor een zeer vermoeiend en spannend spel. We gingen op reis als een ‘echte’ zendeling en moesten onderweg allerlei opdrachten doen. De weg mochten we zelf verzinnen met in onze hand een zeer onduidelijk google-plattegrond. Dat maakte het alleen maar interessanter. De gezichten van onze twee leiders zei meestal meer dan het plattegrond. Natuurlijk probeerde ze zich afwachtend op te stellen, maar je merkte al snel dat ze niet zoveel zin hadden om ons achter na te gaan als we de verkeerde kant op liepen!

Af en toe vertelde één van de leiding dat we een nieuw land binnen gingen. Zo moesten we een soort heuvel afrollen om de grens van China af te rollen. Op de grens naar Madagaskar moesten we een helling op steigeren, en bij een andere grens hebben we 1 kilometer op onze handen en knieën gekropen! Na 6 uur lopen (helling op, helling af, door de modder etc.) kwamen we bij een 16 etagetellend flatgebouw wat (nadat er geconstateerd was dat de fundering niet goed was) nooit is afgemaakt. Binnen in dit gebouw moesten we een route volgen wat onder andere inhield dat we 2 meter naar beneden moesten springen en ons in allerlei manoeuvres moesten wringen om de zogenaamde laserstralen (gemaakt van plakband) te ontwijken. Op een gegeven moment voelde ik me in een soort van Wie Is De Mol verzeild geraakt! Na deze vermoeiende tocht kwam misschien nog wel de grootste “Challenge”, uitdaging: Een barbecue; buiten eten terwijl het echt koud was en iedereen super moe was.

Op de terugweg met z’n 25’en in een minibusje, zittend op de grond. Ik voelde me ineens helemaal thuis tussen deze mensen. De jongens die grappen aan het maken waren, de twee Roemenen die hun pasgeleerde Russische en Moldavische woorden uitprobeerden, en het geschommel en geschud op de met kuilen bezaaide Moldavische wegen.
Ik ben benieuwd naar de deze nieuwe week!