van een hopje tot een volksverhuizing

Bootjes vouwend zat ik te wachten tot mijn computer eindelijk was opgestart. Want tja, wat kan je anders doen dan bootjes vouwen nu ik van mijn moeder van die heerlijke haagse hopjes heb mee gekregen. Die papiertjes kan je toch niet ongevouwen in de prullenbak gooien?

Ik ben weer terug in Chisinau! De reis liep voorspoedig. Ik had wel het gevoel dat ik voor de overstap in Vienna erg weinig tijd had, maar het tweede vliegtuig had wat vertraging, dus kwam alles goed. Ik was sowieso niet gestrest aangezien ik wel zin had om een nachtje in Vienna te verblijven! Maar dat zat er deze keer dus niet in!

Vanaf Iasi heb ik de taxi weer genomen naar het busstation. De taxichauffeur was een beetje eigenwijs en dacht dat hij een betere plek wist waarvandaan meer bussen naar Moldavië zouden gaan. Daar aangekomen bleek dat niet zo te zijn en moest hij me alsnog naar de plek brengen (5 minuten verderop) wat ik van te voren al had genoemd. Daar moest ik nog 3 kwartier wachten, maar met een Nederlandse Margriet op je schoot is dat niet zo heel erg.

Rond 3 uur vertrokken we en na een half uurtje kwamen we bij de Moldavische grens. Aan de Roemeense kant moesten we eerst even bij de douane langs. Bij de kleur van mijn paspoort keek hij al verrast en toen hij zag dat ik echt een buitenlander was begon hij heel blij in het Engels te praten en zei: Hi, How are you? (Hoi, hoe gaat het?) Tja, ik ben bang dat hij het woord tired (moe) niet kent en dat hij toch alleen maar een positief geluid wilde horen. Dus ik heel netjes gezegd (in het Roemeens) dat het goed met me ging. Om 6 uur was ik in Chisinau en een half uur later was ik thuis. Een gezellige avond met kaarsjes aangezien er geen elektriciteit was.

In Nederland heb ik me verbaasd over alle veranderingen en bouwprojecten. Nederland zit absoluut niet stil. Moldavië ook niet. In die twee weken dat ik weg was zijn er ook dingen veranderd hier. In de stad, maar ook in OM zelf. Er zijn 5 nieuwe mensen bij OM (3 Moldaven, 1 Engelse en 1 Duitse), ik heb een nieuw kamergenootje en er worden voorbereidingen getroffen voor een grote volksverhuizing binnen OM.

Alle mensen die nu werken op de bovenste verdieping van het kantoor gaan verhuizen naar de begane grond. De bovenste verdieping worden slaapkamers voor de jongens, die nu nog in het missioncentre woonden. Dat betekent dat mijn werkplek ook veranderd wordt. Ze zijn nu in de grote zaal beneden twee mooie kamertjes aan ’t maken. En in één daarvan ga ik dus werken. We maken er hier wel eens grappen over dat er constant zoveel geschoven wordt dat je simpelweg geen tijd heb om (werk)troep te verzamelen.