Wit beschilderde bomen

Vrijdag werden we verwacht bij het OM gebouw. We gingen met z`n allen de tuin opknappen. Mijn taak was om de onderste helft van de bomen in de tuin, wit te schilderen. Dit is tegen mieren en andere insecten. En zo zien niet alleen de bomen in de tuin eruit, maar ook de bomen langs de weg en in de stad. Een apart gezicht, maar inmiddels ben ik ook hier al aangewend. Net als de straten, het verkeer dat langs en door elkaar vliegt, de bussen en het toiletpapier wat niet in de toiletpot mag worden gegooid, maar in een apart prullenbakje. En het feit dat arm en rijk hier door elkaar leven Dit is in Nederland ook het geval. Maar in Moldavië is het verschil tussen arme en rijke mensen groter en duidelijker te zien.

Op de vraag van Alida ‘ hoe gaat het met je darmen hier in Moldavië?’ was het antwoord dat ik nog weinig Moldavisch eten heb gegeten. De eerste dag was het eten de Hollandse maaltijd bij de ambassade. De tweede dag gingen we een Hollandse pasta schotel maken voor een Moldavische jongen, de derde dag hebben we de restjes opgegeten + een wortelsalade. En de vierde dag hebben we een Hollandse maaltijd bij Fulco & Jeanine gegeten. De vierde dag was het paasdag. Alida en ik waren bij Fulco & Jeanine uitgenodigd om te komen eten. Wij zouden zorgen voor het dessert. We zijn daarvoor een hele dag in de weer geweest. Zoals Moldavische vrouwen dat hier doen. Met de bus naar de stad. Daar zijn we over de markt gaan struinen, op zoek naar ingrediënten voor het dessert. Eenmaal terug bij Alida thuis, zijn we in de keuken aan het werk gegaan en voor we het wisten was het al weer 17.00 uur. Even uitrusten op het balkon met een Nederlands tijdschrift een glas sap. Daarna stond er een enorme afwas op ons te wachten. Geen vaatwasser en al twee dagen geen warm water. Dus water opwarmen op het gasfornuis. Inderdaad ook niet met de waterkoker, want de stroom was 4 uur lang uitgevallen. Maar we hebben ons kunnen redden. Eigenlijk gebeurt dit zelden en al helemaal niet tegelijk, maar ik vind het wel grappig. We zijn zo gewend in Nederland dat we een verwarming en stroom hebben en warm water. Dat we niet hoeven te kiezen tussen een koud- lauwe douche thuis of met een handdoekje onder onze arm naar het andere huis hoeven te lopen. Maar we kunnen hier mee leven en de Moldavische mensen hier ook. Tot nu toe heb ik het hier naar mij zin en dat is maar goed ook. Want ik zit hier nog een week, waarin we nog veel leuke, nieuwe en bijzondere dingen gaan doen en beleven. En dat is onder andere een bezoek van 2 dagen brengen naar het dorp, waar Alida laatst een week is geweest. Dat betekent helemaal geen douche en toilet. En met deze gedachten geniet ik van wat we hier wel hebben bij Alida thuis. En van de aanwezigheid van Alida, dat we samen op een bank een kopje thee drinken en daarbij van een Hollandse stroopwafel genieten.

Groetjes van Willemijn (en van Alida)