Figurantenrol

"Eigenlijk is het leven een soort film. Met God als regisseur. En in een film spelen acteurs maar ook figuranten."

Zomaar een uitspraak die dit weekend is gedaan bij het zendingsweekend van Operatie Mobilisatie in Bantega. Het zette mij behoorlijk aan het denken. Want een film zonder figuranten is een geen goede film, toch? Mijn rol straks in Moldavië, lijkt wel zo'n figurantenrol. Maar toch is het ook weer niet zo onbelangrijk als dat ik het zelf soms wel vindt.

Daar in dat Friese dorpje (dus 's ochtends suikerbrood bij het ontbijt!) heb ik onwijs veel geleerd en vooral veel mensen ontmoet. Mensen die ik vorige week ook tegen kwam op de voorbereidingsdag maar ook mensen die ik nog nooit had gezien. Ook gelijk een voorproefje gehad van het zendingsleven. Want één ding is wel zeker, waar je ook terecht komt je zult vaak afscheid moeten nemen. Eerst afscheid in Nederland, tussendoor afscheid van mensen die weer van het zendingsveld vertrekken en dan weer afscheid als je zelf weer teruggaat naar Nederland!

Ik kwam er dus achter, dat afscheid nemen niet mijn sterkste punt is. In mijn hoofd galmt het liedje: "afscheid nemen bestaat niet". En inderdaad. Op aarde zullen wij elkaar misschien niet meer zien.. maar vast wel later, in heaven.