Adien, dwa, trie!

Adien, dwa, trie! (1,2,3) En de kinderen sprinten weg. Aan tafel valt vaak het woord: jerste, jerste (eet, eet!) en aan de muur hangen teksten die geschreven zijn met letters die niet voorkomen in het alfabet dat ik op school geleerd heb.

Rumeantev is een Russischtalig dorpje in het zuiden van Moldavië. En ik had het geluk dat ik hier met een internationaal team een weekje mocht doorbrengen! Een paar dagen voor ons vertrek hoorde ik dat ze in dit dorp vooral Russisch spraken. Een extra uitdaging, aangezien ik geen Russisch spreek! Eerlijk gezegd was ik niet zo erg blij met deze mededeling. Waarom ben ik nu weer ingedeeld in dit team? Ik wil graag Roemeens praten met de mensen daar, en zoveel als mogelijk mijn teamgenoten helpen met het communiceren met de plaatselijke dorpsbewoners! Nu zou de vrouw waarmee ik het team leidde de enige zijn die met de mensen daar kon communiceren!

Maar op de voorbereidingsdag kwamen we erachter dat een man uit ons team behoorlijk goed Russisch sprak, en dat hij voor ons zou kunnen vertalen naar het Engels. Deze week merkte ik weer dat God alles in Zijn hand heeft! Deze man was echt een grote hulp en hij heeft de hele week alles lopen vertalen van Russisch naar het Engels en weer terug. Dat had ik nooit kunnen doen, als het een Roemeenstalig dorp was geweest!

In Moldavië spreken de mensen twee talen, net als in België. Alleen is het hier niet geografisch bepaald in welke dorp of stad er Roemeens of Russisch wordt gesproken. De kinderen leren beide talen op school, en ik merkte dat veel kinderen en ouderen mijn Roemeens toch wel begrepen!

We sliepen deze week met alle meiden in een huis, 5 minuutjes lopen van de kerk. Het huis was van een oude vrouw die zelf in een huisje achter dit huis sliep. In het huis waar wij nu sliepen woonden vroeger haar zoon en zijn familie. Twee keer heeft ze ons uitgenodigd om meloenen te eten. Ze had kleine gele meloenen in haar tuin. En terwijl ze in het Russisch ratelde slachtte ze de een na de andere meloen. Soms probeerde ze Roemeens te praten zodat ik het ook kon verstaan, maar na twee zinnen schakelde ze onbewust weer over in het Russisch.

We hebben een geweldige tijd gehad in dit kleine dorpje! Iedere morgen bezochten we een school of gemeentehuis in de omgeving. Het was interessant om met wat collega-leerkrachten te praten en te zien in wat voor omgeving ze les moeten geven. Over het algemeen zagen de lokalen er niet verschrikkelijk slecht uit, maar er waren veel lokalen waar de ramen bijvoorbeeld niet open konden. Verder is er heel weinig materiaal aanwezig. Zeker bij de kleuterschool zag ik amper goede spullen voor de kinderen om mee te spelen. Wel grappig om te zien dat er in Moldavië ook veel meer vrouwelijke dan mannelijke leerkrachten zijn. Net als in Nederland!