Last but not least!

Soms neem ik de telefoon op en zeg ik alleen maar ‘da’ in plaats van mijn naam. Tijdens het eten gebruik ik amper een mes maar eet ik liever alleen met een vork en tijdens het afwassen raak ik de afwasborstel niet aan, want dat doe ik met een sponsje. Als iemand in de kerk of voor het eten zegt: “laten we bidden” moet ik het reflex van opstaan onderdrukken en ik kan me verwonderen over het feit dat mensen zoveel kant en klaar eten kopen i.p.v. zelf even in de keuken te gaan staan.
De eerste maand is zo snel voorbij gegaan! Weer in Nederland wonen na 3 jaar Moldavie is best wel even wennen. De eerste dagen waren heel vreemd. Dingen voelde raar en tegelijk heel vertrouwd. Ik voelde me thuis en tegelijkertijd ook totaal niet. Ik herkende de straat, de stad, de winkel, ons huis en tegelijkertijd had ik het gevoel dat ik me in een andere wereld bevond!
Maar na de eerste week was het nieuwe eraf. Al doe ik dagelijks nog dingen weer voor de eerste keer. Als je er over nadenkt zijn er zoveel dingen die ik al zo lang niet meer gegeten had. Haring, boerenkool, oude kaas, eierkoek, spekpannenkoek, andijvie, ontbijtkoek, jodenkoek, vlokken, yoghurt met cruesli. Ach je kunt het zo gek niet bedenken, hoe normaal het ook is voor de meesten onder ons, voor mij kan het onverwacht een feestje zijn!
Het zal vast nog wel even duren voordat ik 100% gewend ben en de heimwee zal nog even duren, maar het valt me eigenlijk heel erg mee. Misschien dat de ergste cultuurshock nog moet komen?
De eerste maand is snel gegaan, maar ik heb niet stil gezeten. Binnenkort ga ik naar IJmuiden verhuizen en volgende week krijg ik te horen of ik een zwangerschapsvervanging mag gaan doen op een school in Haarlem. Daarnaast heb ik veel mensen bezocht (al zijn er nog zoveel die ik nog helemaal niet gezien heb!!!), papierwerk ingevuld, thuis een beetje geholpen met de verbouwing, de benodigde spullen gekocht en ben ik begonnen met het leren van gitaar spelen. Zeker nu ik zoveel tijd heb maak ik er gebruik van! Gitaar kunnen spelen was een droom. En terug uit Moldavië betekent niet dat ik niet meer mag dromen, geen nieuwe dingen meer kan leren of geen uitdagingen meer aan ga.
En zo gaat het leven weer verder. Niet meer in Moldavië, maar in Nederland. Deze blog gaat op non-actief en wordt niet meer aangevuld. Natuurlijk mag je me altijd mailen, bellen of even aanschieten als je wilt weten hoe het nu met me gaat, maar het hoofdstuk www.moldova.waarbenjij.nl is nu afgesloten. Bedankt voor het lezen, “cu Domnul!” and God bless you!