2 weken outreach.

Het verhaal van de tweede outreach hebben jullie nog van me toe goed. Hoe kan ik twee weken samenvatten in één blogje. Dat is niet mogelijk! Maar goed een paar interessante verhalen zal ik hier neerzetten voordat ik weer weg ga naar de volgende outreach!

De eerste week waren we in Cantemir. Een kleine stad in het zuiden van Moldavië. Samen met Michaelle (Oostenrijk) verbleef ik deze week bij de dominee van de plaatselijke pinkstergemeente. We waren daar van alle gemakken voorzien. Warm en koud stromend water, wc, douche, een goed bed en eten zonder de Moldavische hoeveelheid olie. Iedere dag deden we een kinderprogramma ergens op een grasveldje en brachten we een voedselpakket bij een familie. De families die we bezochten woonden in dorpen in de buurt van Cantemir. We bezochten onder andere een familie waarvan de vader was overleden, waarschijnlijk vanwege alcoholisme. De moeder was op dit moment niet thuis. Het huis was zo smerig en bestond eigenlijk uit 1 grote kamer met 3 bedden. Ik liet me vertellen dat hier 9 mensen wonen. De oudste van vier kinderen die rondliepen in dit huis was 20 jaar. Maar ze zag er uit als een meisje van 12. Dan waren er twee jongens van 14 en 12 die er ook niet normaal ontwikkeld uitzagen. En er was een jongetje van 4 dat zich gelukkig helemaal gedroeg zoals jongetjes van vier zich horen te gedragen. In de tas met eten zaten ook een paar boekjes. De kinderen vertelde dat ze niet konden lezen, en dat ze niet naar school gingen. De school is gratis maar ouders moeten er wel voor zorgen dat kinderen nette kleren hebben en schriften om in te schrijven. Deze moeder besteed haar geld liever aan alcohol en vandaar dat de kinderen dus nooit naar school zijn geweest. Wat voor een toekomst hebben deze kinderen?

De tweede week waren we in Païcu. We zouden eigenlijk naar een ander dorp gaan, maar door problemen konden we daar niet terecht. Dan maar naar Païcu. Het dorp dat ik inmiddels als een soort van tweede woonplaats ervaar! Wat een superweek hebben we hier gehad! Samen met het Païcu-team en het Delta-team (3 meiden die hier 3 maanden werken) vormde we een groot team. We hebben een programma gedaan op de kleuterschool en lagere school in het naastgelegen dorp. De school was heel gastvrij ondanks de wetten van de overheid die religieuze programma’s op openbare scholen niet toestaan. De kleuterschool gaf ons zelf een lunch wat bestond uit kale spaghetti, augurken en worst! Dat lijkt misschien een beetje vreemde lunch, maar naar Moldavische maatstaven is dit redelijk normaal.

We hebben in Païcu ook mensen thuis opgezocht en met hen gepraat over het geloof. Mensen zijn hier erg open en vooral de ouderen vinden het erg leuk om visite te krijgen. Het is voor mij als Nederlander heel bijzonder om te zien dat eigenlijk alle mensen geloven in God en inzien dat ze zondig zijn. De meeste mensen hebben het gevoel dat ze niet goed genoeg zijn om naar de hemel te gaan. Dit klinkt allemaal heel zwaar en in Nederland is dat niet het eerste waar je over praat als je bij iemand op bezoek gaat. Maar hier is het een onderwerp waar je het na 5 minuten na binnenkomst al over hebt! Het mooie is dat wij kunnen vertellen dat het niet onze werken zijn die ons naar de hemel brengt, maar het geloof in Jezus Christus!

Een vrouw in Païcu was pas gestoken in haar rug door haar (aan alcohol verslaafde) man. Ze was in het ziekenhuis geweest en daar waren er hechtingen ingezet. Nu was het de tijd om die hechtingen er uit te halen en de wond moest eigenlijk ook regelmatig schoongemaakt worden. Maar er was geen geld om naar het ziekenhuis te gaan. Nu was er deze paar weken een meisje uit Zwitserland in ons team die studeert voor verpleegster. Zij heeft deze vrouw geholpen en ging om de dag op visite om deze vrouw te helpen met het schoonmaken van de wond. Deze week hadden we bijna iedere avond een kerkdienst en iedere avond was deze vrouw ook in de kerk. Ik hoop en bid dat ze uiteindelijk Jezus leert kennen en dat er een verandering komt in haar moeilijke thuis situatie.