Een weekje in satul (dorp) Cineseuti.

Zondag vertrok ik vol verwachting naar het dorp Cineseuti in het Noorden van Moldavie. Vlakbij Transnistrie. En vandaag (21 maart) kwam ik terug als een ander mens! Namelijk iemand die gesprekken in het Roemeens kan voeren. En niet zomaar gesprekjes, maar hele ingewikkelde gesprekken van een paar uur lang!

Ik kan onmogelijk alles beschrijven. Waar moet ik beginnen? Het gezin waar ik verbleef bestond uit een vader (anatol), een moeder (Elena) en een meisje van 4 jaar (Nastica). De vader is dominee van de plaatselijke (baptisten)kerk. (Weet je wat pastor betekent? Herder! Ik kwam er achter toen ik de naam van onze kerk vertaalde in het Roemeens! In het Roemeens is het woord voor dominee hetzelfde als het woord voor herder.)

Deze mensen spreken Roemeens en Russisch. Anatol spreekt ook een paar woorden Engels, maar telkens als hij dat probeerde sprak ik terug in het Roemeens. Deze week wilde ik geen Engels spreken!

Bijna iedere dag gingen we wel bij iemand op bezoek. Het was interessant om in een week zoveel verschillende huizen en verschillende mensen te zien. Soms kon ik met de mensen praten en soms werd ik bijna genegeerd. Ook heb ik anderhalf uur naar een Russisch ratelende dame geluisterd. De grote gebaren waren op zich wel interessant, maar na een kwartier werd het wel een beetje saai. Ik had echt geen flauw idee waar het over ging.

In het begin kostte het me veel moeite om mensen te begrijpen, en om zelf wat te kunnen zeggen. Mijn woordenschat is nog niet zo groot, maar daar heb ik deze week wel aangewerkt. Met een pen en een schrift liep ik door het huis. In de keuken noemde ik alle voorwerpen op die ik al wist en vroeg naar de voorwerpen en dingen die ik nog niet wist. Dat noteerde ik dan. (Net nageteld, in mijn boekje staan 160 woorden! En 11 werkwoorden) Het schrijven in het Roemeens is al een uitdaging opzich. De letters worden anders uitgesproken dan in het Nederlands.

Een Moldavisch huis ziet er wat anders uit dan een Nederlands huis. Het huis bestaat uit een begane grond en een zolder. In de winter zijn er twee verwarmde kamers. De keuken en de slaap/leefruimte. In de keuken staat een soort oventje waar hout in verbrand wordt. De warmte wordt gebruikt om op te koken en om de muren mee te verwarmen. In de keuken was verder een aanrechtje en een keukentafel met krukjes. In de slaapkamer was een soort van bestede, maar dan groter en zonder deuren. Verder stond er een bed, een kast en een tv. Ik sliep in de gastenkamer. Die ruimte is niet verwarmd, maar ik kreeg een elektrisch kacheltje die ik ‘s avonds voor het slapen even aan deed, zodat het ‘s nachts warm was. De wc was a’la paicu en er was geen stromend water.

De man van de familie waar ik logeerde, Anatol, was heel nieuwsgierig naar hoe alles werkt in Nederland. Op zondag begon hij een lijst te maken met vragen die hij mij wilde stellen. Iedere dag kwamen daar vragen bij, en tijdens het eten kwam het schrift weer telkens op tafel. Uiteindelijk besloeg het drie bladzijden aan vragen! We zijn tot de helft gekomen. De meest gekke vragen heb ik beantwoord. Ik heb het Wilhelmus opgeschreven en vertaald naar het Roemeens. Verteld over het werk van mijn ouders en grootouders. Hen Nederlandse woorden aangeleerd en zelfs een Nederlands liedje. Donderdagavond had ik een gesprek van wel 2 uur. Over van alles en nog wat. De kerk, geschiedenis, gewoontes, familie. En dat in het Roemeens!

De eerste dag kwam Anatol trouwens al met een boek over de kerkhistorie van Europa aanzetten. Wel drie hele bladzijden gingen over Nederland. Zover van huis werd ik geconfronteerd met Luther, Calvijn, Guido de Bres, Menno Simons en Kuijper. En leg maar eens uit wat voor soort kerken er in Nederland zijn. Dat is in het Nederlands al lastig! Alle vragen van hem riepen weer vragen op van mij over Moldavie. Bijvoorbeeld hoe het nu zit met Pasen.

27 april is het Pasen. Orthodoxe christenen gaan zaterdagavond naar de kerk en blijven daar de hele nacht. Staand want er zijn geen banken. De evangelische kerk begint om 4 uur ‘s ochtends en duurt tot tien uur (‘s ochtends). Dan mag iedereen weer naar bed. De week voor pasen heet hier de Grote Week. Er worden dan net als in Nederland veel gekookte eieren gegeten. Mensen uit de Orthodoxe kerk eten trouwens in de 40 dagen voor Pasen geen eieren en geen vlees. Ik vraag me af wat deze mensen dan met hun eieren doen! De kippen stoppen niet met leggen! De familie waar ik logeerde hebben 16 kippen en er waren soms wel elf eieren op een dag.

De kippen lopen vrij rond in de tuin en gaan ’s avonds vanzelf op stok. Het vrij rond lopen mag je heel ruim opvatten. Ik kwam er onder andere één tegen op de wc. Zie die maar weer eens weg te krijgen. Gelukkig liep het niet als een kip zonder kop in het gat van de wc.

Naast de kippen liepen er ook nog 3 honden rond (buiten) en twee katten (binnen). Met de katten werd niet erg zachtzinnig omgegaan. Nastica zat op ze, gooide met ze en tilde de katten op aan de oren. In het begin kon ik Nastica trouwens niet echt goed verstaan. De ouders vertaalde dan in wat makkelijker Roemeens wat zij zei. Andersom vertaalde ze mijn Roemeens ook voor Nastica. Maar na een paar dagen werd het al een stuk beter.

Het is moeilijk om goed over te brengen hoe het daar was. Hoewel ik vrijdag ook wel weer zin had om naar huis te gaan en even te douchen, miste ik het dorp, het huis en de mensen wel. Ik heb er echt een super tijd gehad, en zou morgen zo de bus weer terug nemen naar dit dorp.

Je kunt wat foto's bekijken via de volgende link. http://www.mijnalbum.nl/Album=67QR8EPO