Dankdag

De eerste zondag dat ik weer in Moldavië ben, was dankdag. Nu vieren niet alle kerken hier op ’t zelfde moment dankdag, maar vandaag is het dankdag in de grote baptistenkerk in Chisinau. Voor de gelegenheid waren alle kerkbanken naar buiten gebracht om het met zoveel mogelijk mensen buiten in de tuin te kunnen vieren. Een bijzondere dag en door alle liederen, gebeden en preken voelde ik me zo dankbaar dat ik weer hier mocht zijn! Want een dankdag is een dag om terug te kijken en om vooruit te kijken. Om je dankbaarheid naar God te uiten in gebeden, liederen en gaven.

Terwijl een vrouw in het Russisch wat zong dacht ik na waar ik op dit moment dankbaar voor ben. En er kwam één ding in mijn hoofd. Ik ben zo dankbaar dat ik hier weer mag zijn. En dat ik weet dat ik de komende 1.5 jaar hier mag wonen, werken en leren. Wat kan ik anders dan dankbaar zijn voor dit voorrecht!

Door de blijdschap over dit feit voelde ik amper de kou. En terwijl mijn nagels langzaam paars werden liet ik alle Russische en Roemeense liederen over me heen gaan. Het is zo heerlijk om weer in Chisinau te zijn. Met mijn vrienden en vriendinnen lol te hebben of heel serieus over diepe dingen te kunnen praten, in welke taal dan ook. Om hard voor OM te werken, alle plannen voor het nieuwe jaar te horen en gewoon te genieten van iedere dag, ieder uur en iedere minuut. Ook als je in de tuin van de kerk met meer dan 1000 andere mensen naar de 3e preek of het 18e liedje zit te luisteren terwijl de zon zich al weer verstopt achter boom en je bijna bevriest, met een glimlach op je gezicht.