Moddersafari en veel geduld

Met een kopje warme chocolademelk zit ik dit te typen. Ik heb nog net geen stroopwafel en radio 3fm erbij, maar het voelt hier al weer als ‘thuis’. De chocolademelk vonden we in de supermarkt. Je weet wel van die oploszakjes waar je water bij gooit. In drie smaken. Witte chocola, melkchocola en puur. Nu vraag ik me zeer af wat ik me bij de witte chocola moet voorstellen, maar gekozen voor de veilige weg: melk chocola. En ik moet zeggen: smaakt echt prima!

Net mijn eerste Roemeense les gehad. De uitspraak is wel een struikelblok! Allerlei combinaties met sj, s, ts, t en tsj. En dan het liefst alle combinaties in één woord! Op een gegeven moment lukt zelfs het makkelijkste woordje niet meer!

Op zich is het Roemeens wel een logische taal. Bij het tellen ben ik tot nu toe nog weinig uitzonderingen tegen gekomen. Cincisprezece ziet er wel ingewikkeld uit, zeker de uitspraak: tsjientsjspreezeetsjee, maar het betekent gewoon 15. Ik heb ook huiswerk gekregen, en ga straks goed oefenen! En morgen nog met de kinderen! Die kunnen mij dan gelijk verbeteren!

Vandaag heb ik nog iets bijzonders gedaan! Naast het feit dat ik de wasmachine heb uit geprobeerd (vond ik al erg dapper van mezelf! Het kwam er trouwens wel vrij nat uit, ik ga ff kijken of er een knopje is met extra centrifugeren) ben ik met de kinderen op moddersafari geweest naar het postkantoor. Het thema Post (wat ik naast de normale taal- en rekenlessen doe) is echt helemaal geweldig. We schrijven dagelijks briefjes naar elkaar en ontvangen iedere ochtend allemaal lieve en leuke briefjes. Een super begin van de dag! Maar we ontkwamen er natuurlijk niet aan om echte brieven te gaan sturen. En dat gaat hier allemaal een beetje anders dan in het efficiënte Nederland. Voor het versturen van een brief moet je namelijk naar een echt postkantoor. Na het wachten op je beurt wordt je brief gewogen en in een moeilijk boek opgezocht hoeveel postzegels er op moeten. Dan wordt er in een ander boek de postzegels opgezocht en mag je die er vervolgens zelf opplakken! Daarna wordt er een stempel (avion/luchtpost) opgezet en na het betalen mag je gaan. Nu hopen dat het goed aankomt! Van te voren postzegels kopen en ergens in een brievenbus gooien is geen optie. Ten eerste heb ik hier alleen nog maar een brievenbus gezien bij het postkantoor (niet op iedere hoek van de straat dus!) en ten tweede moet er toch een stempel op komen te staan. De lage prijs van de postzegels maakt alles (de moddersafari en wachttijd) wel weer goed!

De tocht er naar toe was trouwens net zo leuk als het postkantoor zelf. Doordat de sneeuw hiero ontzettend aan het smelten is (er ligt bijna niets meer) en we over onverharde wegen moesten lopen was het één grote blubberzooi. Je wilt onze schoenen niet zien!!

Geduld is een goede les waarvan ik hier vele oefeningen krijg. Zo was er gister een meisje voor me die haar boodschappen betaalde met 40 briefjes van 1 lei. Dat werd herteld en herteld. Dus dat duurde wel even. Het ging trouwens wel redelijk goed met boodschappen doen. Het was zo’n klein winkeltje dus ik moest alles aanwijzen, en ik wacht vol ongeduld op de dag dat ik met woorden kan zeggen wat ik wil!

Overigens zijn ze hier in Moldavië heel tolerant voor mensen die geen Roemeens praten. Er zijn hier twee officiële talen. Roemeens en Russisch, dus veel zijn wel gewend om met handen en voeten te praten en willen best helpen. Heel prettig! (bijkomend verschijnsel schijnt wel te zijn dat Roemenen op het Russisch overschakelen als ze merken dat je ze niet verstaat, terwijl dat nog onverstaanbaarder is!)