Biep

“Geef maar een biep”. Hoe langer ik in Moldavië ben, hoe meer ik ook de jongerencultuur leer begrijpen. Moldaven hebben allemaal een telefoon. Ze houden allemaal van bellen en hebben allemaal een chronisch geldgebrek. Dat geldgebrek maakt creatief: want waar we in Nederland 2 opties hebben om contact te maken per telefoon (bellen of sms’en) bestaat er in Moldavië nog een derde optie. Het geven van een “biep”. De telefoon een paar keer over laten gaan. Lang genoeg om de ander te laten horen dat je belt, maar zo kort dat die ander geen tijd heeft om de telefoon op te nemen.

In het begin dacht ik dat ik diegene moest terug bellen omdat zijn of haar beltegoed op was. Maar tot mijn verbazing nam die ander dan heel verrast op. Het waren wel leuke gesprekken, daar niet van, maar het was duidelijk niet de bedoeling van die persoon geweest om me te spreken. Waarom belde diegene dan? Het was een groot vraagteken, tot een Moldaaf het een paar weken geleden uitlegde. Een biep kan een teken zijn dat diegene aan je denkt of – onder christenen – voor je bidt. Het kan ook gewoon een goedemorgen of welterusten betekenen.

Sinds die keer heb ik al heel wat ‘bieps’ ontvangen. Nu is het communiceren in een andere taal al een uitdaging, maar hoe te communiceren zonder taal? Wat mag die biep wel betekenen? En wat als ik zelf een biep wil geven, hoe lang moet je hm dan over laten gaan? En weet die ander wel dat ik het bedoel als een biep? Bovendien vertelt een enkele biep niet hoe het met diegene gaat. Ach ja, weet je, het is veel gemakkelijker om even een smsje te sturen of te bellen!