Voet op moldavische bodem en koninginnedag

Terwijl ik aan dit blogje begin, staat op de achtergrond Moldavische muziek aan. De verwarming staat op zomer stand (gewoon uit) en ik heb net een lauwe douche gehad. Vandaar dat ik een warm vest aan heb en een dikke sjaal. Buiten is het ‘Nederlands weer’. Niet de situatie waar ik op gehoopt had. Maar ik mag niet klagen. Na ruim 3 maanden zie ik Alida weer! De vliegreis ging voorspoedig, al moest ik in Boedapest mijn pas redelijk versnellen om het busje te halen, die mij naar het vliegtuigje bracht. Ik had gehoord dat het een klein vliegtuig was en dat was niet overdreven. Mijn handbagage ( van 7 kilo) moest in het laadruim en in mijn hand had ik een pakje kauwgom, mijn telefoon, I-pod en de viva. Ik kon nog net staan in het vliegtuig, maar ik had niet langer moeten zijn. Aan de ene kant was 1 stoel, dan het looppad, en dan 2 stoelen. Ik zat naast een vriendelijke meneer die alleen Roemeens sprak, maar ondanks dat we niet spraken was het een vriendelijke man. Ook deze vlucht ging voorspoedig. En toen zette ik mijn voet voor het eerst op de Moldavische bodem.
Waar was Alida? Alleen maar mannen die aandrongen met ‘Taxi Taxi Taxi’. Ik antwoordde toch echt duidelijk dat ik geen taxi nodig had. Maar toch moest dit nog 50 keer door 25 verschillende mannen aan mijn gevraagd worden. Gelukkig stond Alida daar vanuit het niets, samen met Noa en Jeanine. Eindelijk zag ik Alida weer!
Na een rondleiding in haar huis en in het OM gebouw, ging we ons verkleden voor het Nederlandse koningendagfeest op de ambassade. Jeanine had ons aangeraden om niet in oranje kleding met oranje feestmutsen te komen. Dat was maar goed ook. Het ‘koningendagfeest’ vond plaats in een soort balzaal met allemaal net geklede mensen. Stonden wij daar in onze spijkerbroek en T-shirt tussen de mannen in pak en vrouwen met galajurken. Er stonden lange tafels met Hollandse hapjes en gerechten. Als echte Nederlanders ( het was gratis:)) storten wij ons op de toastjes met haring en zalm, soesjes, stukjes fruit, kroketten en frikadellen, spiesjes met kip en salades. En niet te vergeten de glaasjes oranje bitter en advocaat en… kaas!

Terwijl wij (familie Dommerholt en Alida en ik) langs de tafels liepen, probeerde we de Nederlanders te ontdekken. Dit was zeer moeilijk, omdat er zeer weinig Nederlands aanwezig waren. Ik ben nog nooit bij een Nederlands koningendagfeest geweest, waar nog geen 10% van de aanwezigen Nederlands waren. Wat een aparte dag was dit voor mij. Het ene moment zaten/stonden we in de bus en voelde ik mij een rijke buitenlander. Het andere moment stond ik in een balzaal en voelde ik mij een buitenstaander. Dit vanwege mijn nationaliteit en mijn kleding.

Voor de geïnteresseerde dit wordt dus met uw belastinggeld gedaan. Na afloop van dit bijzondere ‘feest’ kregen de gasten een oranje lichtje en een stukje Goudse kaas. Helaas was er van dat laatste niet genoeg ingevlogen, en verlieten wij zonder kaas de ambassade.

Groeten Willemijn (en natuurlijk van Alida).