Colinda

In Nederland een meisjesnaam, in het Roemeens een woord dat gebruikt woord voor het zingen van kerstliederen. Vorig jaar had ik kennis gemaakt met deze traditie in Roemenie, dit jaar heb ik voor het eerst “gecolindaat” in Moldavië. Met wat jeugd van de kerk en de dominee liepen we vrijdagavond (toen het dus hier kerst was) wat flats af. Nu is het in Moldavie heel normaal dat een flat van 9 hoog geen lift heeft, dus we hebben heel wat trappen gezien!
Iedere keer liepen we eerst de flat helemaal naar boven om vervolgens op alle deuren te kloppen en alle bellen in te drukken die we tegenkwamen. Als mensen hun deur opende begonnen we kerstliederen te zingen onder begeleiding van een gitaar en een tamboerijn. Soms werden we zelfs gevraagd om binnen te komen! Het kwam trouwens vaker voor dat mensen de deur niet opende maar eerst vroegen wie er precies voor de deur stond. Dan werd er in het Russisch of Roemeens uitgelegd dat we kerstliederen gingen zingen en er niets voor terug wilden. Dat laatste werd bijna nooit gerespecteerd. Tijdens het zingen liep de bewoner dus even naar binnen om dan weer terug te komen met wat mandarijnen, chocola en wat geld.
Colinda zingen is te vergelijken met Sint Maarten zonder lampionnen. Kinderen, jongeren en ouderen gaan van deur tot deur, zingen liederen en ontvangen dan mandarijnen, snoepjes en geld. Ook al gaven we al van te voren aan dat we geen geld wilden, toch hadden we aan het eind van de avond een paar zakken vol chocola, koekjes, mandarijnen, appels, een brood en zo’n 700 lei opgehaald (ong 45 euro).
In sommige flats werd er op iedere verdieping open gedaan, in andere flats ging het wat moeilijker. Toch hebben we wel bijzondere ontmoetingen gehad. En iedere keer als we de gelegenheid kregen om te zingen, werd daarna in twee zinnen het kerstevangelie uitgelegd en een uitnodiging gegeven om een keer naar onze kerk te komen. Natuurlijk kwamen we veel dronken mensen tegen. Het was kerst, en ja dan wordt er veel gedronken. Eén echtpaar begon te huilen terwijl wij ons lied zongen. Ik snapte in het begin niet echt waarom aangezien ze in het Russisch begonnen te praten, maar al snel schakelde ze over in het Roemeens en werd het me duidelijk dat hun enige dochter een paar maanden geleden was overleden. Ze lieten wat foto’s zien van hun 20-jarige dochter en vertelden dat ze in een afgesloten garage met een auto die gestart was, door gebrek aan zuurstof was overleden. Of het met opzet of per ongeluk gebeurd was werd ons niet duidelijk, maar dat het verdriet van de ouders groot was, was goed te zien. De dominee heeft wat met hun gepraat en hen uitgenodigd om naar de kerk te komen. We hebben samen met dit echtpaar gebeden, zomaar in de deuropening, in de flat.