kinderen, spruitjes en bijna lente!

Nu ik eindelijk een kerk gevonden heb waar ik me redelijk thuis voel heb ik afgelopen zondag heel even met de voorganger gepraat. Ik vertelde hem dat ik wel wat meer in de kerk zou willen doen dan alleen aanwezig zijn in de zondagochtend dienst. Het eerste wat hij vroeg was of ik er van hield om met kinderen te werken. Ja, natuurlijk! Nadat we samen gebeden hadden heeft hij me voorgesteld om zaterdagochtend bij de kinderclub te helpen. Een van de leiding stond erbij en vroeg me of ik twee spelletjes kon voorbereiden.

Vanochtend was het dan zover. Na al die dagen op het kantoor, druk met alles en nog wat, was het heerlijk om even echt met kinderen te werken. Voordat de kinderclub begon had ik een gezellig gesprekje met de kinderen die er al waren. We hadden het over van alles. Uiteindelijk waren we het over eens dat ze erg slim waren. Nog maar 8 jaar oud, maar ze kunnen lezen en schrijven in twee soorten alfabetten, spreken vloeiend Roemeens en een beetje Russisch en Engels en kunnen het liedje “Soon and very soon” in 3 talen zingen.

Het was vooral erg gezellig! Lekker met de kinderen gekletst, gek gedaan, spelletjes gedaan maar ook serieus met hen gepraat over waar je je schat het best kan verzamelen. Hier op aarde? Maar stel dat iemand het af pakt, of als je het kwijt raakt? Of als het verbrand, of.. En trouwens, wat als je oud bent en dood gaat. Dan heb je niets meer aan je schat. Het is beter om een schat in de hemel te verzamelen.

Na de kinderclub ging ik boodschappen doen. En tot mijn stomme verbazing zag ik spruitjes in de supermarkt! Een van de redenen waarom ik zo van Moldavië houd, is misschien wel omdat men er geen spruitjes eten. Ik kon m’n ogen niet geloven, maar toen ik het bordje met Brusselse kool zag wist ik het zeker. Dat zijn echte spruitjes. Ik ben er met een grote boog om heen gelopen, heb niet eens naar de prijs gekeken en heb snel een paar wortels in een zakje gemikt en het laten afwegen door een juffrouw die daar speciaal staat om voor iedereen groente en fruit af te wegen. (want dat doe je natuurlijk niet zelf). Wat covrige (soort ronde koekjes), melk, yoghurt en een zakje diepvriesgroente in mijn mandje gelegd, en vervolgens naar de kassa. Na het afrekenen pakt de caissière al je boodschappen in en met twee plastic zakken loop ik naar huis. De sneeuw en het ijs is eindelijk aan het smelten, en het water loopt naar beneden over het “gatenkaas” asfalt. De zon schijnt en de winterjas is al weer bijna te warm. De lente komt eraan!