60 kilo aardappels alstublieft!

Love Moldova duurt normaal gesproken 2 weken. Alleen mijn groep kwam maar voor 1 week en dat betekende dat ik eerder terug was in Chisinau. Gelukkig was de hele ‘sport-afdeling’ ook terug, aangezien zij ook maar een kamp hadden voor 1 week. Dinsdagochtend hadden we een meeting met iedereen die in Chisinau was, en werden alle taken verdeeld die deze week nog moesten gebeuren. Woensdag stond op het programma: inkopen doen voor alle mensen die terugkomen van Love Moldova.

Samen met mijn Amerikaanse huisgenootje (Marella) en twee jongens (Eugen uit Moldavie en Simon uit Zwiterland) ben ik naar de stad geweest om inkopen te doen. Ik was blij dat we een auto tot onze beschikking hadden, want voor 60 personen eten halen, valt niet mee! Om het zo te zeggen: de mensen op de markt waren erg blij met ons! 7 kilo wortels, 7 kilo tomaten, 5 kilo komkommers, 1 kilo brinze (witte kaas), 5 kilo uien, 60 kilo aardappels. Dat laatste werd door de marktkoopman zelfs naar de auto gebracht. Wow, wat een service.

Daarna was de Metro aan de beurt. De Metro is een groothandel waar ongeveer alles te koop is. Overal staan stellingen (lijkt een beetje op het magazijn van de ikea, maar dan met meer food dan non-food) en alles is in grote hoeveelheden te krijgen. Het was er heerlijk koel binnen. Totdat we op de vlees afdeling kwamen. Het was daar gewoon koud! Er was ook nog een apart hok waar nog meer diepgevroren vlees lag. Bij de ingang hingen twee dikke rode jassen, en het werd al snel duidelijk waarom die jassen daar hingen. Het was daar ijskoud binnen! Natuurlijk hebben we wat foto’s gemaakt, we hadden een prachtig decor want er hingen ook nog wat dieren aan vleeshaken. Altijd gezellig het vlees hier in Moldavië. Toch zie ik het liever diepgevroren in de Metro, dan op de bloedhete markt in een plastic zak.

Met de twee winkelwagentjes beide nog niet eens voor een kwart gevuld reden we naar de kassa. De reden dat we twee winkelwagentjes hadden, was omdat we twee jongens bij ons hadden. En ach, wat is nu leuker dan racen door een groothandel met zo’n winkelkar? Zelfs al ben je 25! Marella en ik liepen door de winkel met een lijst, af en toe Eugen roepend om de vertaling van een of ander product (de lijst was in het Roemeens). Maar goed, toen kwamen we dus bij de kassa, en daar waren kleine tvtjes opgehangen. Op de tv’s vertoonde ze filmpjes van Candid Camera. Geweldig! We lagen telkens in een deuk, en vergaten dat we al 20 min. In de rij stonden. Toen we eindelijk aan de beurt waren was de scanner van de kassa stuk. De caissière naast ons had geen klanten en zat zich een beetje te vervelen. Ik opperde om alle spullen daar af te gaan rekenen. Maar Eugen hield me tegen. Rustig, we blijven gewoon wachten. We zijn in Moldavië, weet je nog? En dus bleven we wachten. Binnen 5 minuten was het probleem opgelost en werden onze producten gescand en konden wij betalen.

Hierna gingen we nog even naar een andere winkel om nog een paar dingen te kopen. Toen we eindelijk thuis waren was het 6 uur. We waren om half 12 vertrokken. Ik heb nog nooit zo lang boodschappen gedaan! Ik heb diep respect voor de meiden hier bij OM die wekelijks de boodschappen halen voor de maaltijden die we als team gezamenlijk hebben. Het is misschien vreemd voor je sponsors als je vertelt dat jouw werkzaamheden als zendeling bestaan uit het doen van boodschappen, maar het is wel een heel belangrijke en tijdrovende taak!