Fietsen en het evangelie

Op het weinige nieuws wat uit Moldavië komt las ik dat er in de hoofdstad bij de universiteit een fietsenrek is geplaatst voor maar liefst 4 fietsen. De buitenlandse studenten hadden hier om gevraagd. Dit staat in diep contrast tot de voetbalveldgrote fietsenstallingen die hier in Nederland bij ieder station en iedere school aanwezig zijn. En dan nog kan ik nooit een plaatsje vinden om mijn fiets te zetten bij station Haarlem! Trouwens, het idee alleen al om jezelf met de fiets door Chisinau te manoeuvreren getuigd ervan dat dit hele dappere buitenlandse studenten zijn!

Vanmiddag op de fiets kwam ik ineens tot een heel heldere conclusie. Veel mensen vragen wat ik nu precies op de conferentie geleerd heb, en tot nu toe kon ik daar niet zo goed antwoord opgegeven. Daarom zat ik het een beetje te overpeinzen op de fiets, en trappend in de kou kwam er ineens iets boven borrelen. Geen algemene conclusie, maar wel iets waar ik door de conferentie over aan het nadenken ben gezet.

Op de conferentie waren mensen die naar heel gevaarlijke gebieden gingen. Gebieden waar christenen met gevaar voor eigen leven over Jezus gaan vertellen, dit natuurlijk op heel creatieve manieren, maar altijd met dezelfde heldere boodschap. Dit bracht mij aan het denken. Ik kom uit een vrij land en ga ook naar een vrij land. Geen strobreed ligt mij in de weg, en toch… Ik schaamde me en wist met mezelf geen raad. Wat nou het evangelie verkondigen, wat nou het goede nieuws vertellen? Ik ga nog liever met gevaar voor eigen leven in het centrum van Chisinau fietsen!

Het is niet dat ik de noodzaak er niet van in zie. Het is ook niet dat ik geen mogelijkheden heb om met mensen te spreken en zelfs de taal mag ik over een tijdje niet meer de schuld geven. Maar ik zie er tegenop, als een heel hoge muur waar ik nooit overheen kan kijken, laat staan op kan klimmen. Gelukkig schreef Paulus het al. De kracht van God wordt zichtbaar in de zwakheid van de mensen. Op die conferentie daar ging die tekst ineens voor mij leven. Ik zie er als een berg tegen op om te evangeliseren, ik zou niet weten wat ik moet zeggen. Maar juist in mijn zwakheid kan God laten zien wie Hij is! Ik hoef het ook niet alleen te doen. Nog steeds is het niet makkelijk, en weet ik dat ik me op de markt nog wel tien keer bedenk voordat ik mijn mond open doe, maar ik weet nu wel dat de moed hiervoor niet uit mijn tenen hoeft te komen, maar uit de hemel!