Alle begin is moeilijk!

Het is moeilijk om te geloven, maar ik ben echt terug in Chisinau, de hoofdstad van Moldavië. Het voelde de eerste dagen vertrouwd en tegelijkertijd onwerkelijk aan, om hier terug te zijn! Het onwerkelijke wordt met de dag weer minder.

Wat doe ik hier eigenlijk? Welke plaats neem ik? Hoe ga ik al mijn spullen in deze kast leggen? Dat soort vragen speelden allemaal door mijn hoofd de eerste avond. Ik voelde me eigenlijk helemaal niet thuis, ondanks dat ik me tussen allemaal bekenden bevond! Misschien was het feit dat ik bijna iedereen gelijk zag ook wel een beetje overweldigend. Eerst ben je alleen in een hotel, en daarna met 8 andere meiden in een huis, dat is natuurlijk wel een verschil.

Donderdagochtend heb ik ‘s ochtends de nodige boodschappen gedaan en ’s middags kreeg ik te horen hoe de komende weken er voor mij uit zouden zien. Aanstaande maandag begin ik met Roemeense lessen. 5 ochtenden in de week zal ik Roemeense les krijgen. Mijn lerares woont aan de andere kant van de stad, dus moet ik eerst wel een uur reizen voordat ik er ben. Daarnaast komt het huiswerk maken. Ook hebben ze me gevraagd om een start te maken met het reorganiseren van de bibliotheek. Dus dat zijn een beetje de dingen die ik de komende twee en halve week ga doen. Daarna begint Challenge into Mission, het trainingsprogramma waar ik ook aan zal deelnemen. Ik zal er later nog wel iets over schrijven.

Vrijdag ben ik druk bezig geweest met regeldingen voor mijn verblijfsvergunning. Ik moest een aidstest doen en een soort verklaring van goed gedrag ophalen. Dat gaat hier eigenlijk best snel. ’s Ochtends zijn we eerst naar het ziekenhuis geweest voor de aidstest, en daarna naar een bureautje voor die verklaring. Ik moest hier ook de voornaam van mijn vader opgegeven. Later kwam ik erachter dat ze hier op bepaalde officiële documenten je naam zo spellen: je achternaam, je voornaam, de voornaam van je vader. Het mooie was dat we ’s middags de beide documenten konden ophalen. Een certificaat waar op staat dat ik geen aids heb, en een certificaat die vermeld dat ik niet gezocht wordt in Moldavië. Beide goed om te weten, toch? Alles bij elkaar was het een vermoeiende dag. Veel lopen, wachten, Roemeens praten en vooral zorgen dat er niemand anders loopt voor te dringen.

Vandaag ben ik op pad gegaan met een andere missie. Ik kwam hier met een heel mooi streepjesvest waar onverhoopt brandgaten zijn ingekomen. Ik heb nog steeds geen flauw idee hoe die gaten erin zijn gekomen maar ik baal er wel ontzettend van! Gelukkig had een huisgenootje van mij een helder idee. Er zijn van die strijkplaatjes die je erop kunt strijken en dan zie je er niets meer van. Dus Katrin (uit Oostenrijk) en ik zijn op zoek gegaan naar strijkplaatjes. Het resultaat is super mooi geworden, ik zal de foto’s posten dan kunnen jullie het ook zien!

Nu we toch creatief bezig waren zijn we ook maar gelijk begonnen met sokken breien. Tada.. dames en heren, ik ben bezig met het breien van mijn eerste sok ooit! Katrin leert het me, maar ik heb het gevoel dat zij er wel 10 kan breien in de tijd dat ik er eentje doe. Alle begin is moeilijk, laten we maar zeggen!

Hier nog wat foto’s:


http://s713.photobucket.com/albums/ww135/Moldova_2009/Februari%202009/