Groeiende schoenen

De afgelopen week was het heerlijk Hollands weer hier in Moldavië. Helaas veranderde de wegen hier niet in Nederlandse wegen, maar zo af en toe in een soort van modderpoelen.. Haha.. dat is misschien wat overdreven. Maar de meeste wegen waren van het soort waar 'je schoenen van gaan groeien'. Daar had ik ook nog nooit van gehoord, maar zo noemt Dina het als je schoenen zo onder de modder zitten dat je 2-5 cm hoger loopt dan normaal. Voor Moldaven is het heel belangrijk om schone schoenen te hebben. Veel mensen lopen op de onverharde en modderige wegen dan ook met een extra paar schoenen in hun hand, of wikkelen plastic zakjes om hun schoenen. Als ze dan bij de verharde weg zijn aangekomen wisselen ze van schoenen, of gooien ze de plastic zakjes in de berm.

De regen was niet het enige wat er vorige week gebeurde. Want ondanks het trieste weer (triest is hier in het Roemeens ook triest! Tenminste de uitspraak, want je schrijft het anders) stond het leven hier niet bepaald stil! Allereerst is de samenstelling van het huis waar ik in woon weer wat veranderd. Katrin is terug gekomen uit het dorp en de twee Moldavische meiden zijn vertrokken. Daar is nog niemand voor in de plaats gekomen, dus wonen Katrin en ik nu samen in het meidenhuis! Zaterdag hebben we de hele koelkast uitgemest. Die is nu weer heerlijk schoon! Alles wat de laatste bewoners hebben laten liggen hebben we weg gegooid. Ondanks het niet zo erge lente-weer, een echte lente-schoonmaak dus.

Deze week is bij OM ook een jongen terug gekomen die twee jaar lang in een moslimland heeft gewoond en gewerkt. De mensen van PéLeMé zijn ook weer terug. Dit zijn een stuk of 30 jongeren die een programma volgen van 10 weken. In deze periode krijgen ze telkens een week les om vervolgens twee weken lang in een dorp te bivakkeren en daar de plaatselijke kerk te helpen. Daarna komen ze weer terug voor weer een week les in Chisinau, en zo gaat dat door totdat de 10 weken om zijn. Nu zijn ze weer terug na hun eerste keer weg te zijn geweest. Al met al erg gezellig! Net zag ik ook dat er nog iemand terug is van een tijdje weg te zijn geweest. Barb uit Canada. We hebben haar toen ook in de zomer gezien.

Operatie Mobilisatie heet niet voor niets zo. Iedere keer verandert er weer wat. Flexibel zijn, dat leer je hier wel. Net als 'pluk de dag', ik geniet iedere dag weer van de mensen om mij heen en de samenstelling van die mensen lijkt wel iedere dag te veranderen!

Nog wat leuks op het gebied van "permis de munca" (werkvergunning). Ik heb hem bijna! Vorige week heb ik op een pleintje ergens in de stad nog een handtekening moeten zetten, en vandaag hebben we een uur in een gebouw (6 trappen hoog) gewacht. Toen uiteindelijk mochten we tekenen en kregen we onze papieren!!! Morgen gaan we naar een ander gebouw, en daar moeten we een foto laten maken en alles inleveren. De kleur van onze ogen wordt gecheckt, en onze lengte. En dan krijgen we een papier dat we het hebben aangevraagd! Na een week of een maand (dat ligt er aan) kunnen we dan onze pas ophalen!