Het eten

Iedere dag werd er veel tijd en aandacht besteed aan het eten. ’s Ochtends aten we een broodje met worst, kaas of honing. En na het ontbijt werd het oventje in de keuken opgestookt. Iedere dag aten we weer wat anders, en eigenlijk vond ik alles lekker behalve een rode compotedrank. Het vocht waar fruit mee is ingemaakt in potten. Ik heb het een paar keer gedronken, maar kan het niet echt heel erg lekker vinden.

Eten is heel belangrijk in de Moldavische cultuur. Vol trots vertelde Elena dan ook aan iedereen dat ik alles at wat ze maakte. En dan noemde ze op wat ik allemaal al gegeten had. Een tijd geleden waren er Amerikanen in het dorp die schijnbaar niet veel aten. Dus daar werd ik telkens mee vergeleken. Wat ik allemaal gegeten heb? Gebakken aardappeltjes met koolsalade, babe (macaronitaart), blinele (kleine dikke pannenkoekjes), rijst, borsj (iets wat zure soep), coltsunas (kleine deegpakketjes met aardappelpuree erin.) en natuurlijk mamaliga. Mamaliga met vis. Erg lekker!

Het volgende gaat waarschijnlijk niemand geloven: maar ik heb de hele week thee met suiker gedronken. De eerste dag had Elena er al suiker ingedaan, en ik wist niet hoe ik moest zeggen dat ik thee zonder suiker drink. Maar goed, sinds zondag heb ik dus thee met suiker gedronken. Met een Moldavische hoeveelheid suiker, welteverstaan! (minstens 2 scheppen) Door de suiker proef je niet meer de vreemde smaak van het putwater. En dat is wel prettig!

Iedere keer als we op visite gingen kregen we eten aangeboden. Toen er mensen op visite kwamen terwijl wij aan het eten waren werd de tafel naar de kamer getild en konden de gasten gewoon mee eten. Dat is de Moldavische gastvrijheid. Wat daar ook onder valt is dat de mensen hun gasten laten eten en zelf niet mee-eten. Ik voelde me in het begin een beetje opgelaten, maar nu heb ik het geaccepteerd als een deel van de Moldavische cultuur.

Naast de drie hoofdmaaltijden wordt er eigenlijk weinig gegeten en gedronken. Geen kopje koffie om 10 uur en ook geen kopje thee in de middag rond een uur of 4. Wel hebben we op een warme dag een ijsje genomen. En hebben we meer dan eens zonnepitten gegeten. Gezellig op een bankje voor het huis, aan tafel na het eten of onderweg naar de kerk. Zonnepitten pellen en eten kan overal! Iets anders wat ook typisch moldavisch is, is de smintana. Een soort witte saus wat echt overal bij gegeten wordt. Het smaakt nergens naar, en heeft toch wel iets.