Jona in de Wallevis

Pizza’s, pepernoten en zoute haringdrop. Iedereen uit het team genoot van de eerste twee dingen, het laatste was alleen voorbehouden voor de echte Nederlanders en een enkeling uit het team.

De spanning steeg, de zenuwen vlogen als straaljagers door ieders buik. Wist je trouwens dat drop daar heel goed tegen helpt? En dan, rond een uur of 6, was het eindelijk tijd om het decor te plaatsen en om te kleden.
Publiek klaar? Decor-vasthouders klaar? (het decor viel tijdens het repeteren om de haverklap om, dus Katrin en ik hielden het vast!) Spelers klaar?

Dames en heren (in 7 talen: Roemeens, Russisch, Nederlands, Braziliaans, Duits, Engels en Indonesisch) de musical gaat beginnen!

Wow, de kinderen speelden de sterren van de hemel! De liedjes gingen super goed, de teksten kwamen vloeiend uit de monden rollen en het omkleden liep gesmeerd, het publiek lachte precies op de goede momenten en het decor viel dankzij de decor-vasthouders niet om. Of te wel: het was een prachtige avond. Ik denk dat iedereen wel genoten heeft!

De rest van de week stond in het thema van: rapporten schrijven, opruimen, overdracht schrijven voor de school, nog meer opruimen, nog een keer samen uit eten bij de mc Donalds en daarna echt afscheid nemen. Voor mij is het afscheid ook weer niet zo verschrikkelijk want ik weet dat ik ze in Nederland zo kan opzoeken. Een half uurtje op de fiets, de Moldavische gastvrijheid zal niet zomaar verdwenen zijn! Ik vrees dat ik de realiteit pas echt onder ogen zie als ik in februari terug naar Moldavië kom.